Elektroniczna karta lokalizacji podróżnego – definicja i cel
Elektroniczna karta lokalizacji podróżnego była formularzem, którego głównym zadaniem było zwiększenie poziomu bezpieczeństwa sanitarno-epidemiologicznego podczas pandemii wirusa SARS-CoV-2. Dokument ten umożliwiał szybkie dotarcie do osób, które miały kontakt z zakażonym pasażerem znajdującym się na pokładzie tego samego samolotu. Wcześniej karta funkcjonowała w wersji papierowej, jednak jej elektroniczna forma usprawniła proces, eliminując problemy takie jak brak zwrotu dokumentów i trudności w ich przetwarzaniu.
Podstawowe informacje o elektronicznej karcie lokalizacji podróżnego
Elektroniczna karta lokalizacji podróżnego była obowiązkowym dokumentem dla wszystkich pasażerów przylatujących do Polski od 17 lipca 2021 roku. Wypełnienie jej było wymagane przed odprawą na lotnisku. Z dniem 28 marca 2022 roku, w wyniku zniesienia restrykcji pandemicznych, obowiązek ten został uchylony.
Jak działała elektroniczna karta lokalizacji podróżnego?
Celem karty było ułatwienie zlokalizowania osób, które mogły być narażone na kontakt z wirusem. Dane zawarte w formularzu trafiały bezpośrednio do Państwowej Inspekcji Sanitarnej, co umożliwiało szybkie podjęcie działań zapobiegających rozprzestrzenianiu się SARS-CoV-2. Karta była istotnym elementem procesu monitorowania i śledzenia kontaktów.
Podstawa prawna
Obowiązek wypełnienia karty został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z 9 lipca 2021 roku, zawartym w Dz.U. poz. 1262. W przypadku braku możliwości elektronicznego wypełnienia formularza, pasażerowie mieli możliwość wypełnienia karty w formie papierowej, dostępnej na pokładzie samolotu.
Jakie dane były potrzebne do wypełnienia formularza?
Formularz wymagał podania szczegółowych danych, takich jak:
- imię i nazwisko,
- numer PESEL lub dane dokumentu tożsamości (dowód osobisty, paszport),
- dane kontaktowe (adres e-mail, numer telefonu),
- kraj rozpoczęcia podróży,
- numer lotu i data przylotu,
- adresy miejsc docelowych pobytu w Polsce,
- informacje o statusie zdrowotnym, w tym zaświadczenia o szczepieniu, ozdrowieniu lub negatywny wynik testu na SARS-CoV-2.
Proces wypełniania i dostępność formularza
Formularz był dostępny na stronie internetowej www.gov.pl. Aby go wypełnić, należało:
- wejść na stronę i kliknąć przycisk „wypełnij kartę lokalizacji podróżnego”,
- wprowadzić swój adres e-mail, na który wysyłany był link do formularza,
- uzupełnić dane dotyczące podróży (numer lotu, kraj początkowy, data przylotu),
- wprowadzić informacje osobiste (imię, nazwisko, numer PESEL, dane kontaktowe),
- zaznaczyć odpowiednie certyfikaty (szczepienie, test, ozdrowienie),
- sprawdzić poprawność danych i wysłać formularz.
Po przesłaniu dokumentu, jego kopia w formacie PDF była wysyłana na podany adres e-mail. Dokument ten należało okazać podczas odprawy w Polsce w formie elektronicznej na urządzeniu mobilnym lub jako wydruk.
Grupy podróżnych i możliwość wypełnienia w czyimś imieniu
Kartę można było wypełnić dla kilku osób podróżujących razem, pod warunkiem, że wszyscy planowali zamieszkać w tym samym miejscu przez najbliższe 14 dni. W sytuacji, gdy członkowie grupy mieli różne miejsca zamieszkania, każda osoba musiała wypełnić oddzielny formularz.
Co groziło za brak wypełnionej karty?
Od 17 lipca 2021 roku do 27 marca 2022 roku wypełnienie elektronicznej karty lokalizacji podróżnego było obowiązkowe. W przypadku jej braku, pasażer mógł zostać niewpuszczony na teren Polski.
Zniesienie obowiązku od 28 marca 2022 roku
W ramach łagodzenia obostrzeń, 28 marca 2022 roku zniesiono obowiązek wypełniania karty. Zniesiono również wymóg posiadania Unijnego Certyfikatu COVID, wykonywania testów na SARS-CoV-2 oraz zakrywania nosa i ust na pokładach samolotów. Obowiązek kwarantanny dla przyjezdnych również został anulowany.
Bezpieczeństwo danych
Dane wprowadzane w elektronicznej karcie lokalizacji podróżnego były przetwarzane przez Państwową Inspekcję Sanitarną. Odpowiedzialność za ich ochronę spoczywała na Państwowym Powiatowym Inspektorze Sanitarnym właściwym dla miejsca pobytu podróżnego na terenie Polski.
Wpływ na społeczeństwo
Elektroniczna karta lokalizacji podróżnego była kluczowym narzędziem w walce z pandemią, umożliwiając szybsze działania epidemiologiczne i zwiększenie bezpieczeństwa publicznego. Dzięki niej możliwe było skuteczniejsze śledzenie kontaktów i ograniczenie rozprzestrzeniania wirusa. Dodatkowo, wprowadzenie wersji elektronicznej zminimalizowało problemy logistyczne związane z wersjami papierowymi, co przyczyniło się do sprawniejszego funkcjonowania służb sanitarno-epidemiologicznych.